11 Temmuz 2009
Cumartesi
Yoğun bir günün ardından gelen gecede insanın içinden pek de yazmak gelmiyor. Bir de 11 yıldır kaldığı evden taşındığı ve yeni evindeki ilk gecesiyse…
Son 7 yıldır İzmir dışında olduğum için İzmir’deki evimde çok fazla zaman geçiremiyordum. Hatta aylarca odamdan, yatağımdan uzak kaldığım oluyordu, fakat benim bir parçam burada kalmıştı. Her gün bir yanım o evde, o odadaydı. Ben hiç gitmemiştim ki o evden. Ama bugün tamamen o evle bağım koptu. Tam 11 yıldır bir parçamın her an sadık kaldığı evle ayrılık zamanı geldi.
13 yaşında bir çocuk olarak gelip, ilk gençliğimin en önemli dönemini geçirdiğim, ilk aşkımı o evin odalarına kayıt ettiğim, ilk özlemlerimi, ilk ayrılıklarımı, ilk yıkımlarımı ve hayata karşı ilk umutsuzluklarımı yaşadığım, ilk yazılarımı, ilk mektuplarımı, ilk şiirlerimi yazmama sebep olan, hayatımdaki en önemli olayları yaşarken bir sığınak olan yeri kaybettim artık.
Düşündükçe gözlerimin önüne yaşanan her şey tek tek geliyor, fakat bunları kâğıda dökebilmek ne mümkün!
Yoğun bir günün ardından gelen gecede insanın içinden pek de yazmak gelmiyor. Bir de 11 yıldır kaldığı evden taşındığı ve yeni evindeki ilk gecesiyse…
Tuna BAŞAR
on1temmuz’09gecesi izmir
0 Yorumlar