Şiir Düşü 7

Enis Batur bile üzerinde durduysa biz de durabiliriz sanırım: “Yaşayan en büyük Türk şairi kimdir?”

Enis Batur bu sorunun üzerinde kafa yorduğu sırada Fazıl Hüsnü Dağlarca yaşadığı için cevap belliymiş ama şu dönemde bu soruya bir çırpıda cevap vermek mümkün görünmüyor pek. Ataol Behramoğlu mu, Ahmet Telli mi, Ülkü Tamer mi, Hilmi Yavuz mu, Enis Batur mu, Veysel Çolak mı? Yakın zaman önce Gülten Akın’ı kaybetmemiş olsak benim cevabım belliydi ama şimdi bu soruya cevap vermekte gerçekten çok zorlanıyorum. Adını saydığım şairlerin çok beğenerek okuduğum şiirleri var. Yazdıklarını da büyük bir heyecanla takip ediyorum. Ama içlerinden birine Yaşayan En Büyük Türk Şairi ünvanını vermeye içim tam olarak elvermiyor. Hepsini yaşayan en büyük şair kabul ederek, Enis Batur’dan bir alıntıyla, benim de bir şairde aradığım özelliklere benzer özellikleri dile getirdiği bir alıntıyla yazıyı sonlandırıp cevabı okurlara bırakalım: “Bir şairin önce sıkı yapıtlar verip vermediğine bakarım ben. Bir, birkaç vazgeçilmez kitap. Sonra, yazdıklarıyla gelen özel bir dünya, üslûp, dil yaklaşım, musiki var mı? Başka dillerde, başka dillere dayanıklı mı? Çeyrek, yarım, tam yüzyıl eleği kullanıldığında, ülke ölçeğinden dünya ölçeğine, deliklerden sıvışıp gidiyor mu, üstte kalıyor mu?”

Tuna BAŞAR

Not: Enis Batur bu soruyu Suya Seng adlı kitabının 27-28. Sayfalarında yer alan XII. İçbükey’inde dile getirmiştir. Alıntı da aynı metinden yapılmıştır.