Bugün bir şiir okudum. Turgut Uyar’ın Dünyanın En Güzel Arabistanı adlı kitabında yer alan Tel Cambazının Tel Üstündeki Durumunu
Anlatır Şiirdir adlı şiiri… Şiiri okurken bir melodinin de bana eşlik edip
şiiri şarkı sözü şeklinde okumama sebep olduğumu fark ettim. Çünkü bu şiiri Sezen Aksu Denge adıyla bestelemişti. Şiir kendi okunma ritminden çıkıp
şarkının melodilerine dönmüştü ve bu şarkıyı bilen bir okur için şiiri okurken
daha önce oluşmuş bir melodi kendini belli ediyordu. Turgut Uyar’ın bu şiirden
hemen bir şiir önce kitaba koyduğu Tel
Cambazının Kendi Başına Söylediği Şiirdir adlı şiirde oluşmayan, kendini
belli etmeyen tını bu şiirde fazlasıyla kendini ortaya koyuyordu ve bunun da
sebebi daha önce bestelenip kulaklarımıza hitap eder hale gelmiş olmasıydı. Özellikle
bestelenen şiirlerde ben bunu çok fazla yaşıyorum. O şiiri besteleyip şarkıya
dönüştüren kişilerin verdiği tınıyla şiiri okuyorum. İstesem de şairin diğer
şiirlerinde yakaladığı ritmi devam ettiremiyorum. Ama bir yandan da şiir-müzik
birlikteliği de ruhumu fazlasıyla okşamayı başarıyor. Şiirin ritmi müziğin
melodisiyle birleşince muhteşem bir uyum oluşuyor çoğu zaman.
Bugün bir şiir okudum ve şiirin ritmiyle
müziğin melodisi etrafında dönen düşünceler beni bambaşka dünyalara götürdü.
Tuna
BAŞAR
0 Yorumlar