Değinmeler -1-


Etrafınızdaki insanları, zaman hızla akıp giderken, durup gözlemlediğiniz oluyor mu?
Ben bazen deniyorum ve büyük bir ümitsizlik karabasanı çöküyor üzerime.
Etrafımdaki insanların çoğu düşüncelere saygı duymadığı gibi,
kendi düşüncesini diğer insanlara empoze etmeye çalışıyor.
Özellikle ahlaksızlığı ahlak gibi yorumlayıp,
kendi ahlaksızlıklarını diğer insanlara empoze etmeye çalışanları görmek
ümitsizliğime ümitsizlik katıyor.
Bu toplumun, bence, en büyük problemi
ahlaksızlığı ahlak yerine koyan insanların her geçen gün çoğalması.

* * *

Dünyanın adaletsiz bir yer olduğu aşikâr.
Her insan farklı özelliklere sahip olarak doğar ve özelliklerinin elverdiği şekilde yaşar.
Hiç kimse kendi özelliklerinin dışında bir özelliğe,
kendi çabasıyla, sahip olamaz.
Sadece kendinde bulunan özelliği geliştirebilir.
O nedenle bazı insanlar çok zekidir, bazı insanlar da,
ne kadar çabalarlarsa çabalasınlar,
asla belli bir zeka seviyesinin üzerine çıkamazlar.
O nedenle bazı insanlar sağlıklı doğarken,
bazı insanlar ömür boyu engelli olmaya mahkumdur.
O nedenle bazı insanların ailesel özellikleri ideal seviyedeyken,
bazı insanlar çok zor şartların içindeki ailelerde dünyaya gelir.
Listeyi uzatmak mümkün.
Ama beni en çok düşündüren;
bazı insanların bu dünyaya mutsuz olmak için gelmiş olmaları.
Uzun bir süredir kafamı bu kurcalıyor ve
gerçekten bazı insanların bu dünyada asla mutlu olamayacaklarını hissediyorum.
Evet, bu çok büyük bir haksızlık,
ama zaten dünya adaletsiz bir yer değil mi?
Birçok insan zaten büyük bir haksızlığın kurbanı değil mi?

* * *

Bazı insanlarda anlamsız bir savunma mekanizması gelişmiş:
kendi yanlışlarını başkalarının yanlışlarıyla örtmeye çalışmak.
Bu tür insanların dünyanın en aciz insanları
olduğunu düşünüyorum
ve o tür insanlara karşı büyük bir acıma duygusu oluşuyor içimde.

Merak Ettiklerim

Bu dünyada birbirini sevip de kavuşamayanlar ve
tek taraflı karşılıksız aşk yaşayanlar;
ahirette bu aşklarını
doyasıya yaşama şansı bulabilecekler mi?

Hayat Notları'ndan

Mutlu olmak isteyen her insanın yapması gereken en önemli şey,
insanlardan beklentilerini ortadan kaldırmaktır.
Aşk: Bir insanın başka bir insandan en büyük beklentisi.
O nedenle aşk eninde sonunda mutsuz olmak demektir.

Şiirsel

Hayatı hep şiir tadında yaşamak istedim.
Ama bir türlü beceremedim.
Bu yüzden şiire, karşı koyamadığım, bir bağımlılığım var.

Sizden Gelenler

Sayın Çiğdem Yorgancıoğlu'nun,
yazdıklarımı okuduktan sonra, benim için yazdığı şiirden bir bölümü
sizlerle paylaşmak istiyorum.

"otuzdörtten otuzbeşe süzülüp bakınca
sizin ruh ikizinizin silüetini gördüm sanki
isminizden bir "Banu" taşacak hayatınıza
ama ne gün hangi zaman hangi saatte bilmiyorum
ya da ben size parmağınıza konacak
uç uç böceğini işaret ediyorum"

(Çiğdem Hanım'a teşekkürlerimle...)

Kitap

Ne okuyorum:
Orhan Pamuk'un "Benim Adım Kırmızı" romanını ve
Enis Batur'un "Kanat Hareketleri" isimli şiir kitabını...

En son ne okudum:
küçük İskender'in "Lucifer'in Bisikleti" isimli metinler kitabını ve
Attilâ İlhan'ın "Korkunun Krallığı" isimli şiir kitabını...

Tuna BAŞAR

Yorum Gönder

7 Yorumlar

  1. O kadar çok şey söylemek istiyorum ki, belli bir yer değil belki karışıklığın içinden seçmeler gibi...

    Doğanın kendisine ve insan haricinde, doğadaki canlılara bakmak gerek ki, insanın gerçekte nasıl kendini inkâr eden, kedine, doğaya ve doğadaki canlılara kötülük eden tek varlık olduğunu görelim.

    Geçmişten, günümüze doğa her şeyiyle kendini insan için bıkmadan, yorulmadan yenilerken, insanın ona ettiği kötülükleri düşünmek ki, insan olduğumu varsaymak dahi azap verici...

    İnanışlar... Kenidine inanmayan varlık olan insanın, Yüce bir varlık olduğunu varsayıp inaması ne kadar gerçekçi? Ve ona iyi kul olma çabası... Hangi inanış olursa olsun, sonuç aynı...

    Bu inanan insan değil mi, kendisiyle birlikte, dünyayı koyedercesine savaşan?
    Bu inanan insan değil mi, hamam böceği dahi ona hizmet ederken, doğayı yok eden?

    İşte bu dayatılan, ahlâk ve inanışlarla hiç başarı olmadı ne geçmişte ne de şimdi ki, gelecekte de olmayacaktır...

    İnsan önce kendine dokunabilmeli, sevmeli ve inanmalı bu işin sorunsalı bu...

    Düşününüz lütfen; daha doğmadan, ad konuluyor, etnik köken belirleniyor, inanış keza öyle.. Yani sizin için hazıylanmış bir hayata "merhaba" diyorsunuz.

    sonrası hep öğreti, dayatılan öğreti...

    Merak ettiginize cevabım:) cennet ve chnnem burada.. Ne yaşıyor ya da yaşamıyorsanız hepsi bu ve burada...


    Hayat Notlarınız/ Aşk

    Aşk'ı beklentiye gömerseniz, o aşk hiç yaşanmamıştır ki, ölüdür siz boşuna gömmüş olusunuz derim...:)


    Afediniz şiir yenen birşey midir,tadı olsun?
    hani şu "yüreğinize, kalamineze sağlık"tan böğ geldi de:)
    Başta söylediğim gibi, önceden hazırlanmış ve bize sunulan hayatı yaşarken belki bikaç değişiklik mümkün olabilir...

    Hayatın şiir olması için bu anlamda betimlemek için sanırım ölmek gerek...
    Eh:) Göemeyince de anlamı var mı bilemiyorum:))

    Selamlar...

    YanıtlaSil
  2. Sayfanızı çok beğendim .Dopdolu ve harika...Ben de nacizane kendime bir sayfa oluşturdum arada bir uğrar fikirlerinizi ve yorumlarınızı paylaşırsanız mutlu olurum.Hoşçakalın

    YanıtlaSil
  3. osman karaçin8 Temmuz 2011 18:03

    Mutlu olmak isteyen her insanın yapması gereken en önemli şey,
    insanlardan beklentilerini ortadan kaldırmaktır.TUNA BASAR '''''MUTLU OLMAK BAŞKALARINA YARDIM EDİP ONLARIN GÖZLERİNDEKİ ŞÜKRAN DOLU IŞILTIYI GÖRMEKTİR''''''dr.osman

    YanıtlaSil
  4. Sizi devamlı hayat karmaşısı icinde olsada takip etmeye calışıyorum . Yazısal veya Şiirsel olarak da okudugumda da her zaman cok mutlu oluyorum sevgiyle kalın.

    Devrim Gül

    YanıtlaSil
  5. Bu yazı bir alıntı mı? bazı paragrafları mı alıntı?Şiir değil? Ama düz yazı da değil... İçerik olarak güzel,ancak dağınık gibi,nacizane görüşüm.

    YanıtlaSil
  6. Gerçekten adaletsiz bir dünya bu dünya. Sadece insanları kastetmiyorum, dünyanın daha doğrusu doğanın prensibi adaletsizlik üzerine kurulu, güçlü güçsüzü yiyor, hayatta kalan güçlü oluyor, aslan ceylanı yiyor, ceylana yazık değil mi? Büyük balık küçük balığı yiyor, hep güçlü kazanıyor, geçen gün bir videoya denk geldim Irak'ta mı, Afganistan'da mı şu an unuttum, ikisinden biriydi, işgal eden ABD deniz piyadeleri hem de 4-5 kişi vardı, zavallı bir koç getirmişlerdi, beyzbol sopasıyla kafasına vura vura ölmesini zevkle, kahkahalar atarak izlediler. Ben ilk saniyede kapattım. İşte ne ahlak var, ne merhamet, ne adalet, insanlar güçlünün güçsüzü ezmesinden o kadar yılmış ki, haber sitelerindeki yorum köşelerine yorum yazmaya korkuyorlar. Ortaçağ'dan beri pek yol katetmemiş dünya, güya geliştik gelişen sadece makinalar, teknoloji, insan hala taş devrindeki kafa yapısına sahip. Arada siz, biz merhametli, sevgi dolu, iyiler de bu dünyada kahroluyoruz:((((
    Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok haklısınız. Ben de çok uzun zamandır bu tür haksızlıklar karşısında derin bir üzüntü yaşıyorum ama elimden de bir şey gelmediği için üzüntüm daha da artıyor. Umarım haksızlıkların ortadan tamamen kalktığı çok daha huzurlu bir dünya mümkündür. Hiç umudum olmasa da...
      Yazıma yaptığınız katkı için çok teşekkür ederim.

      Sil